Α΄μέρος ΤΕΛΟΣ.

Χτες τελείωσε το πρώτο μέρος του έργου και ο Αμίαντος στα σχολεία της Χίου μας άφησε χρόνους και bye bye και τέτοια. Νοιώθω λίγο πιο ανάλαφρος κλαι ας ξέρω ότι έχω περισσότερη δουλίτσα μπροστά μου ακόμα.....αλλά που θα πάει....γιορτές έρχονται.....

Φιλιά

Έχει γέλιο να έχεις λαπτοπ....

.....αλλά δεν έχει πλάκα όταν αναγκάζεσαι να κρατάς το λαπτοπ πάνω στα γόνατα σου, λες και είναι εγγονάκι που του λες παραμύθια και ιστορίες, με το εσωτερικό των καρπών σου..... Αυτό βασικά δεν είναι και η ασθένεια που παθαίνεις από το πληκτρολόγιο; Αυτό που σου πέφτουν τα μαλλιά και μικραίνει το πουλί σου; Έτσι την έπαθε και ο Φιλ γιατί έπαιζε πολύ βίρτσουα φάιτερ με το πληκτρολόγιο αντί να παίζει «ωωωωωωωω Μάμα Φαιτερ» με το πουλί για να δει και αυτό καμία “άσπρη” μέρα....τότε στις παλιές εποχές που ο Γιάννης άκουγε 2 cd και ήταν κάτοχος του ενός (οφφσπρινγκ). Αλλά φτάνει τώρα, ξεφεύγουμε.

Πρέπει να ομολογήσω ότι αισθάνομαι τρελά ανανεωμένος μετά από ένα διήμερο που πέρασα στην Αθήνα, ινγκόγνιτο, αλλά εδώ προσπαθούν όλοι να μου φάνε αυτή την ανανέωση και μου φαίνεται ότι τα καταφέρνουν κιόλας οι πούστιδοι....

Είμαι στην αυλή ενός σχολείου και περιμένω έναν τύπο που θα μου φτιάξει μία πινακίδα τετράμετρη παρακαλώ για να διαλαλήσουμε σε όλη την Χίο ότι το κράτος είναι για τον πούτσο και δίνει τα λεφτά του από εδώ και από εκεί να τα διαχειρίζονται δημόσιοι υπάλληλοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και ευτυχώς που δεν ξέρουν και μπορούμε και εμείς οι επιβλέποντες να βγάλουμε κάνα φράγκο παραπάνω βασιζόμενοι στην άγνοιά τους. Το καλό είναι ότι πλέον έχω γίνει καλός σε αυτό και μπορώ να τους «κλέβω» στην ψύχρα. Το κακό είναι ότι τα λεφτά δεν θα πάνε στην τσέπη μου.....Μαλακία.

ΩΠΑ!

Μόλις προσγειώθηκε μία κουτσουλιά δίπλα στο πόδι μου, περίπου 30 εκατοστά μακριά από την υπεργαμάτη οθόνη του λάπτοπ μου..... ΗΜΑΡΤΟΝ. Μετά από το αμάξι έχουν βάλει στόχο και τους υπολογιστές τα πουστόπουλα.... Τι να κάνεις όμως, είναι αλλιώς να γράφεις στο γουόρτντ και να ακούς τα τζιτζίκια να ξύνουν τα πόδια τους και να βγάζουν αυτό το τζι τζι τζι ενώ εσύ ξύνεις τα αρχίδια σου (με τον αγκώνα γιατί με τους καρπούς είπαε ότι ισορροπείς το λαπτοπ, προσοχή είναι δύσκολη και επικίνδυνη διαδικασία η απόξυση των γεννητικών οργάνων με τον αγκώνα) γιατί ο καριόλης ο πινακιδάς που να του καεί το ντι-βι-ντι, δεν έχει έρθει ακόμα.

Μέσα στην όλη διαδικασία του να βρίσκω τους δασκάλους (ξανά) για τα κλειδιά κτλ βλέπω συνεχώς ότι νάνε φάτσες και ανθρώπους. (δεν μπορούν να μου δώσουν τα κλειδιά μέχρι το τέλος γιατί τα Χριστούγεννα είχαν κλέψει υπολογιστές από πολλά σχολεία και από τότε βάλανε συναγερμούς και ότι νάναι).

Σήμερα με υποδέχτηκε ο διευθυντής ενός δημοτικού που δεν τον είχα δει την προηγούμενη φορά γιατί έλειπε σε διακοπές. Ο άνθρωπος φαινόταν πολύ σεβαστός και σοβαρός, 45άρης, αν και το λαχούς πουκαμισάκι το μισάνοιχτο με μία αλυσίδα που χρύσιζε έπρεπε να με προδιαθέσει...αλλά καλοκαίρι είναι είπα και του συστήθηκα.

-Γεια, είμαι ο (τάδε) και για πες μου, απο την Θεσσαλονίκη έ;

-Ναι.

-Και τι ομάδα είσαι;

(άντε λέω προσπαθεί να σπάσει τον πάγο και γενικά εδώ στην Χίο και την επαρχία το ποδόσφαιρο το έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και είπε να μου ανοιχτεί έτσι...)

-Δυστυχώς Παοκτζής του λέω.

-ΑΑΑΑ εγώ είμαι ολυμπιακάρα......

Και μου κουνάει την αλυσίδα στην μάπα λες και προσπαθεί να με υπνωτίσει για να μου δείξει ότι στην άκρη της αλυσίδας δεν κρεμόταν ένας σταυρός, ένα άστρο του Δαβιδ, μία ημισέληνος του ισλάμ, μία πεντάλφα ρε αδερφέ, αλλά ο δαφνοστεφανομένος πούστης που είναι το σήμα του Ολυμπιακόυ.

Και ο τύπος συνέχεισε να μου λέει για κάτι παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Χίο και στην Μυτιλήνη και ότι είναι περήφανος που 160 στους 170 μαθητές του είναι ολυμπιακοί ενώ οι άλλοι 10 είναι κάτι «χαμένοι» ΑΕΚ και ΠΑΟ, και ότι πρέπει να γίνω Ολυμπιακός και τέτοια.

Ο διευθυντής.

Ο δάσκαλος.

Αυτός που θα μάθει στα παιδιά γράμματα και να είναι καλύτεροι άνθρωποι.... αυτός ο άνθρωπος αυτός.....

ΗΜΑΡΤΟΝ.

Και μου είχε κάνει εντύπωση ότι ο τύπος που μου νοικιάζει το δωμάτιο καθώς και ο κολλητός του που είναι και αυτός στρατιωτικός, έχουν μάθει όλο το πρόγραμμα του σούπερσπορτ και κάθονται και βλέπουν τα πάντα. Μόνο κρίκετ δεν βλέπουν γιατί δεν έχουν καταλάβει ακόμα τους κανόνες, αλλά στο τέννις και στο γκολφ ήταν εξπερ.....

Μήπως πρέπει μετά την Χίο να μετακομίσω σε καμία πιο προηγμένη χώρα (την Βόρεια Λαική Δημοκρατία της Μπανανίας ας πούμε) για να έχω την ελπίδα ότι τα παιδιά μου, αν απολτήσω ποτέ, δεν θα είναι περικυκλωμένοι από μαλάκες....... ε;

(στους μαλάκες συμπεριλαμβάνεσται και εσείς, μην μασάτε και μην ντρέπεστε).

Εχω γενέθλια σήμερα.........

.....και κατάφερα ο κόπανος να είμαι πάλι μακρυά από γνωστούς και φίλους. Λέω πάλι γιατί πέρσυ τέτοιο καιρό είμουν στα παράλια της Λιβύης και έπαιρνα μυνήματα στο κινητό με σύνδεση Λιμπιάνα........... γαμώ και εννοείτε ότι δεν είχα πει σε κανέναν ότι είχα γενέθλια, έτσι γιατί δεν γούσταρα.....


.....ολυτε σήμερα το είπα χιχιχιχιιχιχ.

Και νοιώθω λίγο τραγικά γιατί εκτός από μερικά μηνύματα και τηλέφωνα...... αυτό που δείχνει ότι έχω γίνει πλέον 29 είναι τα 15+ ημειλ από διάφορα σαιτς και φόρουμς που είμαι γραμμένος τα οποία με ψυχρή υπολογιστική εγκαρδιότητα και ενδιαφέρον, μου έυχονται τις καλύτερς ευχές τους σε διάφορες γλώσσες......

Τελικά με θυμούνται οι επεξεργαστές κάποιων σέρβερ, όπου και αν είμαι.... δεν ξέρω αν αυτό πρέπει να με χαροποιεί ή όχι......

Μάλλον θα πάω να αγοράσω καμία τούρτα, θα βάλω ένα κεράκι στην μέση και θα βουτήξω την μούρη μου μέσα της μιας και δεν έχω κάποιον να μου την πετάξει στην μάπατ για τα χρόνια καλα......

Χρόνια μου καλά λοιπόν και του χρόνου που θα είμαι 30 (πω ρε πούστη.....) θα είμαι κάπου πιο μάκρυά μάλλον για να μην αήσω την ηλικία να με φτάσει............ η θα πάω σε ισλαμικό κράτος που τώρα έχουν γύρω στο 1600, οπότε θα είμαι ... -400 χρονών.

Πολλοί λένε ότι μικροί προσπαθούσαν να φανταστούν τον εαυττό τους πως θα είναι όταν μεγαλώσουν. Εκτός από το γεγονός ότι η φαντασία μου αναλωνόταν σε άλλα πράγματα και ούτως ή άλλως δεν έχω και πολύ φαντασία εξαρχής, ποτέ δεν έκατσα να φανταστώ τον ευατό μου στο μέλλον....αλλά και να το έκανα αυτό, δεν νομίζω ότι θα φανταζόμουν τα 29 γενέθλια μου μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή και στην Χίο...........

Οκ, σας έκανα να νοιώσετε κατάθλιψη και άσχημα;

Ε πάρτε τα μεγάλα και μαλλιαρά παπάρια μου γιατί το βράδυ έχει ούζοφεστ και παίζει να γίνω κουρούμπελα ενώ μόλις σηκώθηκα από άλλα ούζα με ξιφίες και καφρίλες που ευτυχώς δεν είπα ότι έχω γενέθλια γιατί το εστιατόριο ήτραν κυριλέ και ο λογαριασμός θύμιζε προυπολογιμό μικρού αφρικανικού κράτους......είναι ωραία μερικές φορές να γυρνάς με εργολάβους...... χιχι......

Φιλάκια....πάω για μπουγάδα......

Ρελαξ στην Χιο το ΣΚ προβλεπεται μαζι με 8 μποφορ.....

Είμαι στο νησάκι που λέγεται Οινούσες και πίνω ουζάκι που λέγεται 7 (και είναι και κόκκινο, λες να είναι του Κόκκαλη;).

Εχω βγάλει και το λαπτοπ μέσα στο ουζερί (έξω βασικά κάτω από παχύ ίσκιο) και ο παράδεισος μου φαίνεται ότι είναι πολύ κοντά και μοιάζει με αυτό που ζώ τώρα. Η περίεργη αίσθηση που έχουν τα πλήκτρα των λαπτοπ τονίζεται από την μέθη των δύο ούζων και νοιώθω σαν πασάς σα Γιάννενα μόνο που δεν είμαι στα Γιάννενα και δεν είμαι μουσουλμάνος.

Είναι ωραία να δουλεύεις κάτω από αυτές τις συνθήκες και πραγματικά νοιώθω την διαφήμιση της βονταφον για την κάρτα ίντερνετ στην Μύκονο και τον φλώρο που πήγε και τα έσταξε για να την αγοράσει.

Αν δεν είχα πιει θα έγραφα ένα διθυραμβικό άρθρο για το πως γαμάνε οι οθόνες της Ελ-Τζι (όχι δεν είναι ράππερ) κάτω από άσχημες συνθήκες φωτισμού με ηλιαχτίδες μέσα από φύλλα και παχύ ίσκιο και με αεράκι να χαϊδεύει τις τρίχες της μασχάλης μου μιας και είναι μαστ (από το μαστίχα) να σηκώνεις τα μανίκια σου εδώ. Αφού κάνω δουλεία είπα να σηκώσω τα μανίκια μου και να στρωθώ λέμε!

Αλλά έχω πιει και αφού τις προηγούμενες μέρες τον ήπια , τώρα έχω όρεξη να σας την πω, σε εσάς που έχετε θερμοκρασίες θερμοκηπίου και χρώμα γάλακτος.

Ενώ εδώ δεν έχουμε θερμοκήπια και τρώμε αρνάκια γάλακτος......

Δεν συνεχίζω γιατί θα με τιμωρήσει η συγκεντρωμένη ενέργεια που έχετε μέσα σας τώρα και περιμένετε να τελειώσει η Παρασκευή για να πάτε για μπάνιο.... και θα βουλιάξει το καράβι της επιστροφής.

Από τον αγαπητό σας εργασιομανή μπλόγκερ....................ΣΟΟΥ ΛΟΝΓΚ ΣΑΚΕΡΣ!

Υ.Γ. Έκανα ορθογραφικό έλεγχο στην λέξη ουζάκι και μου έβγαλε ως πρώτη επιλογή την λέξη βυζάκι........λες οι υπολογιστές να διαβάζουν πλέον τις σκέψεις μας.....

ΣΚΑΤΑ ήδη η ενέργεια σας πιάνει........καριόληδες.....

Παίζει Guardian στο νετ καφέ που τόσες μέρες έπαιζε μπίτια!!! (από κάτω έχει και άλλο καινούργιο ποστ)

Όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο, η Χίος έχει περισσότερη υγρασία από την Θεσσαλονίκη. Αφού ξυπνάς το πρωί και μόλις κλείσεις το ξυπνητήρι, μέχρι να ξαναγυρίσει ο βραχίονας του χεριού σου στην θέση του δίπλα σου, έχει ιδρώσει και έχει υγρασία. Αν έβρισκα και μία γυναίκα που κλείνει το κινητό της με το αιδοίο της τότε θα περνούσα καλά κάθε πρωί εδώ........

Με προβληματίζει το γεγονός ότι η κατάσταση θυμίζει πολύ Λιβύη και μάλιστα εδώ δεν έχω και ίντερνετ......ούτε γυναίκα, ούτε πολύ χρόνο....... και δεν έχω και ίντερνετ......... Κάνω άπειρα χιλιόμετρα την μέρα και αυτό βασικά. Ευτυχώς σε σχέση με την Λιβύη βλέπω και άλλους ανθρώπους και έχω και κάποιον να μιλάω. Αλλά με τους 2 άλλους του Ανδρέα που δεν ξέρουν και πολύ καλά την γλώσσα, νοιώθω πραγματικά σαν να είμαι με Ινδούς στην Λιβύη......

Βεβαίως υπάρχουν και κάποια πράγματα που σε κάνουν να καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι κάτω αλλά δεν είσαι και ακριβώς στην Ελλάδα.

Πας λοιπόν σε ένα σαντουιτσάδικο εντελώς παρακμιακό με παραγκοβεράντα και τύπισσα να είναι η μαγαζάτορας με περιβολή πουτανέ που μάλλον σερβίρει μόνο σουβλάκι και γύρο ενώ τα λουκάνικα τα προμηθεύουν οι πελάτες της τα βράδια. Και έχει και σκυλοκάναλλο τρελό με διάφορα ζευγάρια να εφιερώνουν ο ένας στον άλλο «καψουροτράγουδα». Μέχρι εδώ οκ, μπορεί κανείς να συναντήσει αυτή την εικόνα σε κάθε γωνία της Ελλάδας. Έλα όμως που εδώ μπορείς να αγοράσεις και τζιντζερ μπρι την οποία μάλιστα αποκλειστικός αντιπρόσωοπος της συγκεκριμένης μάρκας είναι ένας εδώ στην Χίο! Και μάλιστα γαμούσε η τζιντζερόμπυρα (πρώτη φορά έπινα αλλά μετράει τελικά, είναι σαν να πίνεις ρεντ μπουλ με έξτρα κάψιμοπ, χωρίς γλύκα και με λιγότερη ενέργεια...... καμία σχέση δηλαδή.....αλλά τζίντζερ μπιρ ρε πούστη μου την οποία είχαν μάλιστα μετονομάσει σε τζίντζερ παουερ για να μην πηγαίνουν οι Χιώτες και διαμαρτύρονται για την έλλειψη αλκοόλ ενώ γράφει μπύρα πάνω και έχει και αθηναϊκές πινακίδες λέμε....... Τι να πει κανείς, πολύ μπροστά αυτοί οι Χιώτες ρε παιδί μου.

Και ενώ τρώω κάτι σουβλάκια που έκαναν πολύ ωρα να γίνουν, περιεργάζομαι τους τρεις τύπυς που ήταν και οι υπόλοιποι πελάτες και ήταν και πολύ χαμογελαστοί (δεν ξέρω αν ήταν τα ούζα ή οι εξυπηρετήσεις της Τζένης, της ιδιοκτήτριας μωρέ, πριν έρθω....

Και ακούω και τις αφιερώσεις των ζευγαριών που αφιερώνουν ο ένας στον άλλο στο ραδιόφωνο καψουροτράγουδα για να δείξουν την αγάπη τους ενώ τα τραγούδια αυτά μιλάνε μόνο για χωρισμούς και προηγούμενους έρωτες......τι να πεις....άντε να είσαι εσύ με την κοπέλα αγκαλιά και να της αφιερώνεις το «παλιά μου αγάπη, κρίμα που δεν είμαστε μαζί και κάνε με τον άλλο την δικιά σου την ζωή» και το « Τι και αν σε άφησα, ποτέ δεν σε ξεχνάω, καριόλα με παράτησες και ακόμα στο κρατάω» και τέτοια και μετά δηλώνουν και αγαπημένοι......μήπως ξέρουν κάτι που δεν ξέρω;

Και εκεί που τρώω τα σουβλάκια μου με το γιαουρτάκι τους (έτσι σερβίρονται) και με την σαλτσούλα τους και ακούω τον τύπο δίπλα που του λείπε το δεξί χέρι από τον καρπό και κάτω να εξιστορεί περιπέτειες με μηχανάκια, ακούγεται μία φωνή απο το υπερπέραν και ακόμα πιο πέρα, τόσο βαθιά που μπορεί να κρύψει μέσα της το έβερεστ, τόσο μπάσα που τα κόντρα μπάσα ντρέπονται και συστήνονται μόνο ως κόντρα, τόσο τεράστια που ο τύπος που κάνει τις φωνές στα τρειλερ των ταινιών ακούγεται σαν 14χρονος που δεν έχει βαρύνει ακόμα η φωνή του.....να συστήνεται και να λέει πως είναι ο Γιάννης ο Αθάνατος!!!

ΗΜΑΡΤΟΝ!! Κόντεψα να πνιγώ και το τζατζίκι βγήκε από την μύτη μου. ‘Ακου τι είπε ο τύπος, σιγά ρε τεράστιε ΑΘΑΝΑΤΕ.....πήγα να αστειευτώ με τους δίπλα αλλά είδα ότι με κοιτούσαν στραβά και κατάλαβα ότι ο Γιάννης ο Αθάνατος είναι σοβαρό πράμα στο νησί και μάλλον και ο τύπος με το ένα χέρι έχασε το άλλο σε μονομαχία με σπαθιά με τον Αθάνατο και του χάρισε το κεφάλι του.......

Οπότε και τα μάζεψα γρήγορα γρήγορα ενώ ακόμα η φωνή του Γιάννη του Αθάνατου ακουγόταν ακόμα στο πίσω μέρος του μυαλού μου : «...και ο Γιάννης αφιερώνει στην Σούλα με πολύ αγάπη και καψούρα».

Για σου ρε Γιάννη αθάνατε, θα πω και στα εγγόνια μου να έρθουν να σε ακούσουν μια φορά....εδώ δεν θα είσαι;

(έχει και άλλο στο από κάτω είπαμε!!)

Εδώ είμαι λέμε!

Επιτέλους είναι το πρώτο απόγευμα που κάθομαι από τότε που έχω έρθει στην Χίο και είπα να γράψω κάτι και εγώ... μέχρι τώρα ηζωή μου ήταν ξύπνημα στις 5:30, επιστροφή και ύπνος στις 15:00 και μετά πάλι στην δουλεία από τις 18:00 μέχρι την δύση του ηλίου. Βάλε και τα ούζα που έπινα μετά με διαφόρους.....είμαι λίγο ράκος αλλά εμείς να είμαστε καλά...παπαριές δηλαδή....και έχω και τους διαφόρους παπάρες να με ρωτάνε πόσα μπάνια έκανα και τέτοια.........ή είναι παπάρες και δεν καταλαβαίνουν ότι έχω έρθει εδώ για δουλεία και τουλάχιστον τις 2 εβδομάες στην αρχή θα τρέχουμε, ή εμμέσως μου λένε ότι εγώ είμαι ο παπάρας που δεν πάω να κάνω κάνω μπάνιο και τρέχω σαν τον Βέγγο, (λες να μου μείνει και φαλάκρα;).

ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, να σας καεί το ντι-βι-ντι, αφηνιασμένοι ρινόκεροι να περάσουν μέσα από το δωμάτιο σας και για τα επόμενα 2 χρόνια να μην σας σηκωθεί.....αν σας λένε και οικονόμου γιάννη ο οποίος νομίζει ότι ήρθα εδώ για διακοπές, να μην σας πέσει για τα επόμενα 2 χρόνια, να δω μετά πως θα κυκλοφορείς καριόλη........ (τόσο μαλακία είναι το γουόρντ που η ορθογραφία του δεν έχει την λέξη καριόλης.....εκτός και αν μου υπογραμίζει το καριόλης που απευθύνεται στον οικονόμου για να μου τονίσει το πόσο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ......anyway….

Το ταξίδι μέχρι την Χίο ήταν πολύ χαλαρό, αν και μεγάλο (18 ώρες). Τα είπαμε και λίγο με τον Ανδρέα, αυτόν που κάνει την δουλειά με 2 άλλους, Αλβανούς στην εθνικότητα, και γενικά ο τύπος είναι μηχανή και δεν κάθεται και μαζί του δεν καθόμαστε και όλοι οι υπόλοιποι.....

Είχα και τρελή καμπινούλα και πέρασα μπόλικη ώρα μέσα της διαβάζοντας και γενικά γεμίζοντας τις μπαταρίες μου με θετική ενέργεια.... Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι το πλοίο ήταν αρκετά παλιό και όλα έτριζαν μέσα από τους κραδασμούς. Βασικά όλο το βράδι η καμπίνα έτριζε λες και είχες βάλει 1000 πτεροδάκτυλους να κάνουν κύμα σε μία κερκίδα συνεχώς και μετά να το παίζεις στο γρήγορα και ανάποδα (όχι μηνύματα σατανιστικά δεν ακουγόντουσαν). Βάζοντας το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι σου έκανες τα αυτιά σου να καταλάβουν ότι οι πτεροδάκτυλοι δεν υπάρχουν πια και δεν θα έπρεπε να ακούνε τέτοιους ήχους και μετά κοιμόσουν.....

Και μετά ξυπνούσες και έφτασες στην Χίο, και πήγες στο δωμάτιο, άλλαξες άδειασες την βαλίτσα και...............όχι δεν πήγες για μπάνιο, όχι δεν πη΄γες για φαί, όχι δεν πήγες για να δεις που ξεφόστοσαν τους 1000 πτεροδάκτυλους που είδες να ξεφορτώνουν από το καράβι σε ειδικά διαμορφωμένα κλουβιά που επέτρεπαν μόνο την κίνηση των πτερυγίων τους....αλλά πήγες για δουλειά! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ...

Για 5 μέρες κυνηγάω δασκάλους και καθαρίστριες για να βρω τα κλειδιά από τα σχολεία και μετά κυνηγάω τον Ανδρέα για να τον προλάβω και να του δείχνω που είναι τα επόμενα σχολεία......κάτσε να τελειώσει και αυτή η βδομάδα και θα είμαι πιο άνετος.....

Αααα και οι Χιώτες είναι τρελοί και αυτό είναι γεγονός έχουν πολλούς τρελούς στο νησί και το λωλός είναι χιώτικη λέξη , να το θυμάστε αυτό.

Φιλάρες.

Γιατί οι Χιώτες πηγαίνουν δύο δύο (πάνε, Χίος, θεωρία, αυτά τα γράφω γιανα μάθουν πιο εύκολα την αλήθεια όσοι θα ψάξουν σε διάφορα σερτς εντζινς).

Σήμερα είχα γενικότερο τρέξιμο στην Χίο και αναγκάστηκα να πρέπει να περάσω μέσα από την πόλη καμιά 4-5 φορές και προσπάθησα και τις 5 να «κόψω» δρόμο και να μην πάω από την παραλιακή αλλά να ψάξω κάτι σαν περιφερειακό..........

Περιττό να πω ότι βρήκα μπροστά μου ένα ποτάμι, έναν γάιδαρο, 2 αδιέξοδα και μία πολύ καλή γιαγιά ή οποία με κοιτούσε μέσα στα μάτια όταν την ρωτούσα για οδηγίες και μου έλεγε «παιδάκι μου», «λεβέντη μου», γίοκα μου και άλλα τέτοια λες και ήμουν ο γιος της που έχασε στα καράβια. Εννοείτε ότι η γιαγιά με έστειλε στο τρίτο μου αδιέξοδο και γενικά με ανάγκασε να κάνω τρελό κύκλο με τον μονόδρομο που με έστειλε...

Η χρήση χάρτη αποτυγχάνει και αυτή οικτρά γιατί όλοι οι μεγάλοι δρόμοι που τους βρίσκεις έυκολα είναι μονόδρομοι, ενώ όλοι οι στενοί είναι διπλής.......και απλά αναγκάζεσαι να κάνεις κύκλους ή όπισθεν γιατί δεν χωράνε δύο αμάξια.........

Και κάπου εδώ κινήθηκε κάτι μέσα στον εγκέφαλό μου και κατάλαβα γιατί οι Χιώτες πάνε δυο δυο.

Μετά από σύντομη αναζήτηση στο μαγικό γκουγκλ, η θεωρία ότι οι Χιώτες πάνε δυο δυο αναπτύχθηκε τον Φεβρουάριο του 1857 (ήταν πολύ κρύος εκείνος ο Φλεβάρης λένε τα υπόλοιπα σάιτς που δεν λένε για την Χίο) και είναι ο ίδιος μήνας που μπήκαν οι μονόδρομοι στην Χίο. Επειδή οι Χιώτες ήταν πολύ τυπικοί, και λίγο χαζοί, νόμισαν ότι ο μονόδρομος είναι και για τους πεζούς, και επειδή έκανε κρύο, οι μονόδρομοι ήταν παντού και κανείς δεν μπορούσε να τους θυμηθεί και δεν θέλανε να κάνουν κύκλους γιατί είχε κρύο λέμε, οι μισοί έμαθαν την μία μεριά και οι άλλοι μισοί την άλλη. Οπότε και αναγκαστικά πηγαίναν σε ζευγάρια για να μπορούν να κινούνται χωρίς καθυστερήσεις.

Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό αλλά η ρυμοτομία της πόλης που θυμίζει φιδέ που έχει βγάλει άρρωστο μωρό από το στόμα του, δεν βοηθάει και πολύ για να βγάλεις νόημα με τους δρόμους. Μάλλον οι νέοι Χιώτες μαθαίνουν τον δρόμο μηχανικά, τόσο μηχανικά που τον κάνουν και με κλειστά μάτια......

....αφού πρόπερσυ που κάναν έναν κεντρικό πεζόδρομο, χρειάστεικε η επέμβαση του στρατού για να καθαρίσει το 3ήμερο μποτιλιάρισμα που είχε παγώσει όλη την πόλη.........

Και εγώ ο μαλάκας κάθομαι και κάνω κύκλους......

Καλησπέρα σας, όταν βρω λίγο χρόνο θα γράψω και τα πραγματικά μου νέα γιατί τρέχω ασταμάτητα και δεν έχω κάνει ακόμα μπάνιο να φανταστείτε!!!! ΗΜΑΡΤΟΝ;