Εδώ είμαι λέμε!

Επιτέλους είναι το πρώτο απόγευμα που κάθομαι από τότε που έχω έρθει στην Χίο και είπα να γράψω κάτι και εγώ... μέχρι τώρα ηζωή μου ήταν ξύπνημα στις 5:30, επιστροφή και ύπνος στις 15:00 και μετά πάλι στην δουλεία από τις 18:00 μέχρι την δύση του ηλίου. Βάλε και τα ούζα που έπινα μετά με διαφόρους.....είμαι λίγο ράκος αλλά εμείς να είμαστε καλά...παπαριές δηλαδή....και έχω και τους διαφόρους παπάρες να με ρωτάνε πόσα μπάνια έκανα και τέτοια.........ή είναι παπάρες και δεν καταλαβαίνουν ότι έχω έρθει εδώ για δουλεία και τουλάχιστον τις 2 εβδομάες στην αρχή θα τρέχουμε, ή εμμέσως μου λένε ότι εγώ είμαι ο παπάρας που δεν πάω να κάνω κάνω μπάνιο και τρέχω σαν τον Βέγγο, (λες να μου μείνει και φαλάκρα;).

ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, να σας καεί το ντι-βι-ντι, αφηνιασμένοι ρινόκεροι να περάσουν μέσα από το δωμάτιο σας και για τα επόμενα 2 χρόνια να μην σας σηκωθεί.....αν σας λένε και οικονόμου γιάννη ο οποίος νομίζει ότι ήρθα εδώ για διακοπές, να μην σας πέσει για τα επόμενα 2 χρόνια, να δω μετά πως θα κυκλοφορείς καριόλη........ (τόσο μαλακία είναι το γουόρντ που η ορθογραφία του δεν έχει την λέξη καριόλης.....εκτός και αν μου υπογραμίζει το καριόλης που απευθύνεται στον οικονόμου για να μου τονίσει το πόσο ΚΑΡΙΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ......anyway….

Το ταξίδι μέχρι την Χίο ήταν πολύ χαλαρό, αν και μεγάλο (18 ώρες). Τα είπαμε και λίγο με τον Ανδρέα, αυτόν που κάνει την δουλειά με 2 άλλους, Αλβανούς στην εθνικότητα, και γενικά ο τύπος είναι μηχανή και δεν κάθεται και μαζί του δεν καθόμαστε και όλοι οι υπόλοιποι.....

Είχα και τρελή καμπινούλα και πέρασα μπόλικη ώρα μέσα της διαβάζοντας και γενικά γεμίζοντας τις μπαταρίες μου με θετική ενέργεια.... Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι το πλοίο ήταν αρκετά παλιό και όλα έτριζαν μέσα από τους κραδασμούς. Βασικά όλο το βράδι η καμπίνα έτριζε λες και είχες βάλει 1000 πτεροδάκτυλους να κάνουν κύμα σε μία κερκίδα συνεχώς και μετά να το παίζεις στο γρήγορα και ανάποδα (όχι μηνύματα σατανιστικά δεν ακουγόντουσαν). Βάζοντας το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι σου έκανες τα αυτιά σου να καταλάβουν ότι οι πτεροδάκτυλοι δεν υπάρχουν πια και δεν θα έπρεπε να ακούνε τέτοιους ήχους και μετά κοιμόσουν.....

Και μετά ξυπνούσες και έφτασες στην Χίο, και πήγες στο δωμάτιο, άλλαξες άδειασες την βαλίτσα και...............όχι δεν πήγες για μπάνιο, όχι δεν πη΄γες για φαί, όχι δεν πήγες για να δεις που ξεφόστοσαν τους 1000 πτεροδάκτυλους που είδες να ξεφορτώνουν από το καράβι σε ειδικά διαμορφωμένα κλουβιά που επέτρεπαν μόνο την κίνηση των πτερυγίων τους....αλλά πήγες για δουλειά! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ...

Για 5 μέρες κυνηγάω δασκάλους και καθαρίστριες για να βρω τα κλειδιά από τα σχολεία και μετά κυνηγάω τον Ανδρέα για να τον προλάβω και να του δείχνω που είναι τα επόμενα σχολεία......κάτσε να τελειώσει και αυτή η βδομάδα και θα είμαι πιο άνετος.....

Αααα και οι Χιώτες είναι τρελοί και αυτό είναι γεγονός έχουν πολλούς τρελούς στο νησί και το λωλός είναι χιώτικη λέξη , να το θυμάστε αυτό.

Φιλάρες.