Έχει γέλιο να έχεις λαπτοπ....

.....αλλά δεν έχει πλάκα όταν αναγκάζεσαι να κρατάς το λαπτοπ πάνω στα γόνατα σου, λες και είναι εγγονάκι που του λες παραμύθια και ιστορίες, με το εσωτερικό των καρπών σου..... Αυτό βασικά δεν είναι και η ασθένεια που παθαίνεις από το πληκτρολόγιο; Αυτό που σου πέφτουν τα μαλλιά και μικραίνει το πουλί σου; Έτσι την έπαθε και ο Φιλ γιατί έπαιζε πολύ βίρτσουα φάιτερ με το πληκτρολόγιο αντί να παίζει «ωωωωωωωω Μάμα Φαιτερ» με το πουλί για να δει και αυτό καμία “άσπρη” μέρα....τότε στις παλιές εποχές που ο Γιάννης άκουγε 2 cd και ήταν κάτοχος του ενός (οφφσπρινγκ). Αλλά φτάνει τώρα, ξεφεύγουμε.

Πρέπει να ομολογήσω ότι αισθάνομαι τρελά ανανεωμένος μετά από ένα διήμερο που πέρασα στην Αθήνα, ινγκόγνιτο, αλλά εδώ προσπαθούν όλοι να μου φάνε αυτή την ανανέωση και μου φαίνεται ότι τα καταφέρνουν κιόλας οι πούστιδοι....

Είμαι στην αυλή ενός σχολείου και περιμένω έναν τύπο που θα μου φτιάξει μία πινακίδα τετράμετρη παρακαλώ για να διαλαλήσουμε σε όλη την Χίο ότι το κράτος είναι για τον πούτσο και δίνει τα λεφτά του από εδώ και από εκεί να τα διαχειρίζονται δημόσιοι υπάλληλοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και ευτυχώς που δεν ξέρουν και μπορούμε και εμείς οι επιβλέποντες να βγάλουμε κάνα φράγκο παραπάνω βασιζόμενοι στην άγνοιά τους. Το καλό είναι ότι πλέον έχω γίνει καλός σε αυτό και μπορώ να τους «κλέβω» στην ψύχρα. Το κακό είναι ότι τα λεφτά δεν θα πάνε στην τσέπη μου.....Μαλακία.

ΩΠΑ!

Μόλις προσγειώθηκε μία κουτσουλιά δίπλα στο πόδι μου, περίπου 30 εκατοστά μακριά από την υπεργαμάτη οθόνη του λάπτοπ μου..... ΗΜΑΡΤΟΝ. Μετά από το αμάξι έχουν βάλει στόχο και τους υπολογιστές τα πουστόπουλα.... Τι να κάνεις όμως, είναι αλλιώς να γράφεις στο γουόρτντ και να ακούς τα τζιτζίκια να ξύνουν τα πόδια τους και να βγάζουν αυτό το τζι τζι τζι ενώ εσύ ξύνεις τα αρχίδια σου (με τον αγκώνα γιατί με τους καρπούς είπαε ότι ισορροπείς το λαπτοπ, προσοχή είναι δύσκολη και επικίνδυνη διαδικασία η απόξυση των γεννητικών οργάνων με τον αγκώνα) γιατί ο καριόλης ο πινακιδάς που να του καεί το ντι-βι-ντι, δεν έχει έρθει ακόμα.

Μέσα στην όλη διαδικασία του να βρίσκω τους δασκάλους (ξανά) για τα κλειδιά κτλ βλέπω συνεχώς ότι νάνε φάτσες και ανθρώπους. (δεν μπορούν να μου δώσουν τα κλειδιά μέχρι το τέλος γιατί τα Χριστούγεννα είχαν κλέψει υπολογιστές από πολλά σχολεία και από τότε βάλανε συναγερμούς και ότι νάναι).

Σήμερα με υποδέχτηκε ο διευθυντής ενός δημοτικού που δεν τον είχα δει την προηγούμενη φορά γιατί έλειπε σε διακοπές. Ο άνθρωπος φαινόταν πολύ σεβαστός και σοβαρός, 45άρης, αν και το λαχούς πουκαμισάκι το μισάνοιχτο με μία αλυσίδα που χρύσιζε έπρεπε να με προδιαθέσει...αλλά καλοκαίρι είναι είπα και του συστήθηκα.

-Γεια, είμαι ο (τάδε) και για πες μου, απο την Θεσσαλονίκη έ;

-Ναι.

-Και τι ομάδα είσαι;

(άντε λέω προσπαθεί να σπάσει τον πάγο και γενικά εδώ στην Χίο και την επαρχία το ποδόσφαιρο το έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και είπε να μου ανοιχτεί έτσι...)

-Δυστυχώς Παοκτζής του λέω.

-ΑΑΑΑ εγώ είμαι ολυμπιακάρα......

Και μου κουνάει την αλυσίδα στην μάπα λες και προσπαθεί να με υπνωτίσει για να μου δείξει ότι στην άκρη της αλυσίδας δεν κρεμόταν ένας σταυρός, ένα άστρο του Δαβιδ, μία ημισέληνος του ισλάμ, μία πεντάλφα ρε αδερφέ, αλλά ο δαφνοστεφανομένος πούστης που είναι το σήμα του Ολυμπιακόυ.

Και ο τύπος συνέχεισε να μου λέει για κάτι παιχνίδια του Ολυμπιακού στην Χίο και στην Μυτιλήνη και ότι είναι περήφανος που 160 στους 170 μαθητές του είναι ολυμπιακοί ενώ οι άλλοι 10 είναι κάτι «χαμένοι» ΑΕΚ και ΠΑΟ, και ότι πρέπει να γίνω Ολυμπιακός και τέτοια.

Ο διευθυντής.

Ο δάσκαλος.

Αυτός που θα μάθει στα παιδιά γράμματα και να είναι καλύτεροι άνθρωποι.... αυτός ο άνθρωπος αυτός.....

ΗΜΑΡΤΟΝ.

Και μου είχε κάνει εντύπωση ότι ο τύπος που μου νοικιάζει το δωμάτιο καθώς και ο κολλητός του που είναι και αυτός στρατιωτικός, έχουν μάθει όλο το πρόγραμμα του σούπερσπορτ και κάθονται και βλέπουν τα πάντα. Μόνο κρίκετ δεν βλέπουν γιατί δεν έχουν καταλάβει ακόμα τους κανόνες, αλλά στο τέννις και στο γκολφ ήταν εξπερ.....

Μήπως πρέπει μετά την Χίο να μετακομίσω σε καμία πιο προηγμένη χώρα (την Βόρεια Λαική Δημοκρατία της Μπανανίας ας πούμε) για να έχω την ελπίδα ότι τα παιδιά μου, αν απολτήσω ποτέ, δεν θα είναι περικυκλωμένοι από μαλάκες....... ε;

(στους μαλάκες συμπεριλαμβάνεσται και εσείς, μην μασάτε και μην ντρέπεστε).