Η επιστροφή της ατάκας θανάτου ή καλύτερα το πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος και γιατί το τριχωτό μέρος της κεφαλής μου δεν μου επιτρέπει να ....

....γράφω μικρές προτάσεις αλλά να κάνω σχόλια συνέχεια για μικρά πέη (βλ. Φιλιππίδης).


Το παρακάτω περιστατικό μου το διηγήθηκε μία φίλη μου και είναι πέρα ως πέρα αληθινό.

Κάθεται λοιπόν η λεγάμενη σε μαγαζί μαζί με μία φίλη της και έρχεται ένας τύπος που ήταν γνωστός γνωστού από παλιά και μακριά (από την γηραιά Αλβιώνα ας πούμε)και της πιάνει κουβέντα και ψιλολακιρντί. Και μπουρου μπούρου, η τύπισσα καταλαβαίνει ο τύπος της την πέφτει (μάλλον δεν ήταν και πολύ διακριτικός σε αυτό) και του φέρνει άμεσσα το θέμα του γκόμενού της ο οποίος ζει σε άλλη πόλη και θα ταξιδέψει την επόμενη μέρα να τον συναντήσει.

Οφείλω να ομολογήσω ότι η τσούπρα (συνεχίζω να μην την αποκαλύπτω αν και πλέον έχετε όλα τα στοιχεία για το ποια είναι, δεν φοράει γυαλιά, δεν έχει καπέλο, ΟΧΙ δεν είναι ο Τζακ….) δεν το χειρίστηκε και πολύ καλά το θέμα και ήταν και λίγο απότομη. Το θεώρημα ότι μία γυναίκα είναι ευθέως ανάλογα βίαιη και από τομη στις αντιδράσεις της σε σχέση με το πόσο μυρίζει ο άλλος ή ποσο μαλάκας είναι ισχύει αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εξίσου απότομη είναι και μία γυναίκα που γουστάρει τρελλα και αγχώνεται. Κάπου εκεί το έχασε και ο πρωταγωνιστής μας (για β’ ανδρικού ρόλου πάει αυτός) και είπε την ατάκα του θανάτου……..:

«Υποθετικό σενάριο: Αν κάποια ταξίδευε την επόμενη μέρα για να πάει να συναντήσει τον γκόμενό της και κάποιος τύπος της την έπεφτε σε ένα μπαρ το προηγούμενο βράδυ, εσύ τι θα έκανες στην θέση της;».

Σημειολογικά το σενάριο δεν στέκει γιατί δεν είναι υποθετικό. Ακόμα και αν έστεκε (και μόνο ο Αλμοδοβαρ θα έγραφε τέτοιο σενάριο), δεν κατεβάζεις τις άμυνες σου και περιμένεις την φαντασία της απέναντί σου να ξεσπαθώσει και να σου χώσει την πιο δημιουργική χυλόπιτα που έχει ακουστεί ανατολικά του Πέκος;

Η απάντηση; Η τσαχπίνα απάντησε: «Τον μαλάκα»….

ΗΜΑΡΤΟΝ!!!

Εννοείτε ότι δεν κάθομαι και γράφω μέχρι τώρα 1695 χαρακτήρες χωρίς κενά για το πόσο πάπαρας και κόπανος ή καλύτερα πόσο παπάρας ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ ήταν ο τύπος.

Απλά θέλω να εκφράσω την οργή μου για την καριόλα που δεν του απάντησε όπως έπρεπε!!

Έστω ρε κοπελάρα μου πες του ότι δεν σου αρέσουν τα υποθετικά σενάρια εκτός και αν συμπεριλαμβάνουν αλυσίδες και μαστίγια για να δεις την έκφραση του προσώπου του, ή τέλος πάντων ότι να σκεφτεί και αυτός ένα υποθετικό σενάριο όπου η κοπέλα της ιστορίας είναι τρανσεξουαλ από τις Φιλλιπίνες και της αρέσουν τα μικρά αγοράκια που κάνουν ηλίθια καμάκια.

Η έστω ότι αν ξαναγραφόταν το Μομπυ Ντικ (ντικ….το πιάσατε το υπονοούμενο), ο καπετάνιος Άχαμπ θα είχε το πρόσωπο του τύπου γιατί αυτός δεν ξέρει από καμάκι…..ή να συστηνόταν σαν πούτσα και αν αυτός ρωτούσε από πού, η Δανάν (ναι ρε πούστημ το είπα) να του έλεγε « από τον κόλο σου……»


Η ΝΑ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Ο ΓΚΟΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΚΟΡΤΣΙΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΙΖΕ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙ………………………. (για να μην σου πω ο Πάσαρης και πήγαινε Βουλγαρία).

Και του είπε μόνο ότι κάνει τον μαλάκα……..και δεν του έκοψε το πόδια, και αυτός ο αρχιδοκαραγκιόζης θα πάει και θα ξανακάνει το ίδιο ποταπό καμάκι σε άλλες και αυτές θα ψαρώσουν με τα «υποθετικά» σενάρια και μπορεί και να του κάτσουν κιόλας και να βγουν και παιδιά του αρχιδομαλακοπαπάρα του κοπανιστού.

Είναι μία φορά κακό να λες παπαριές αλλά 100 φορές κακό να μην σε τιμωρούν για αυτό…………………………….

(και ο αντρικός πληθυσμός θα συνεχίζεται να γίνεται ρεζίλι από αυτόν………..).


Σκατά.